Hayatı sevmektir aslında bir insanı sevmek.
Kar yağarken, boş sokaklarda yürümektir.
Yağmur yağarken, bir ağacın altına saklanmaktır.
Toprağın o hafifleten kokusunu, ciğerlerine çekebilmektir.
Fırtınaya yakalanmış bir gemi gibidir bazen hayat.
Bir deniz feneri gibidir sevmek.
Sevmek; fırtınaya yakalanmış bir gemiye yön veren, deniz feneri gibidir.
Tam umudunu kaybettiğinde yeniden hayata sarılmak gibidir.
Sevmek, bazen karşılıksız olarak sadece sevmektir.
Bir masada tek başına yemektir.
Çilingir sofrasına tek başına oturmaktır.
Sevmek bazen yalnızlıktır.
Hayat, dikenli bir yolda yürümek gibidir.
Sevmek ise o dikenli yolda insanı yürütendir.
Bazen bile bile ölüme gitmek gibidir.
Sevmek bile bile acı çekmek gibidir.
Barış AKDEMİR
Aralık 2007